Grammaticaonderwijs

 

 

 

Waarom wordt er op de Vrije School vastgehouden aan een uitgebreid grammaticaonderwijs?

Gewoonlijk beheerst het kind omstreeks de negenjarige leeftijd op intuïtieve wijze alle grammaticale taalstructuren. Dit is het moment om met grammatica te beginnen.

Dit houdt natuurlijk in dat vooraf aan dit moment op allerlei manieren gewerkt kan worden aan het aanbrengen van de grammaticale structuren zodat datgene wat in de bovenbouw als vaardigheid gevraagd wordt in de eerste jaren als een kiem wordt aangelegd.

We verwijzen hierbij naar de negende voordracht van algemene menskunde waarin Rudolf Steiner aangeeft hoe hoog een mens komt naar het maken van een begrip.

De stappen zijn als volgt:

Ten eerste het karakteriseren van het begrip. Op allerlei wijze wordt het kind in contact gebracht met het begrip; vanuit het ervaren er vanuit het karakteriseren kan er een tweede stap gemaakt worden waarin kinderen aan het werk gaan met datgene wat gekarakteriseerd is. In een derde stap ontstaan vanuit de volgende twee stappen de begrippen.

 

Bij zijn er dan ook sterk voor om in de lagere klassen van de onderbouw te werken aan het beleven van de grammatica. In de hogere klassen van de onderbouw de kinderen kennis te laten maken met grammaticale begrippen om deze vervolgens als vaardigheid en kennis te vragen van kinderen in de bovenbouw.

 

 

Door het grammaticaonderwijs wordt het kind zich bewust van de regels die het tot dan toe als vanzelfsprekend hanteerde. Het gaat nu juist om deze bewustwording. Hand in hand met een bewuster taalgebruik kan het zelfbewustzijn zich op gunstige wijze ontplooien. Op gunstige wijze, daar de ontwikkeling is ingebed in de taal met al zijn wijsheid en zijn rijkdom. Bekendheid met de taalstructuur geeft het kind innerlijk houvast.

In de onderbouw gaat het dus om het beleven en het kennismaken niet om het beheersen.